Bekar odamın camı çatlak

Bekar odamın camı çatlak

Fırtına  ile şen şakrak

Sallanıyor perdenin her bir yanı

Kırık dökük saksıda

Boynunu bükmüş çiçek ve yaprak

Esinti var  hem de  soğuk

Elektrik sobası ortada

Görüntüsü bile  donuk

Bir saat yansa üç saat sönük

Eski bir ranza, her yeri çürük

Üşüyorum, yatağımda dahi

Gecenin bir yarısı büklüm, büklüm

İçimde yokluğun, oda da yokluk

Ben yokluğuna küskünüm

Odam yoksulluğa

Kulaklarımda uğuldayan fırtına sesi

Beni bağrına basan rüzgârın

İçime işledi nefesi.

Şubat l977

1977  Üniversite 3. Sınıf öğrencisiyken aynı zamanda memuriyete de yeni başlamıştım. Ankara incesu mevkinde bir  bekar odası. Kış günü hava buz gibi. Odada çok eski bir elektrik sobası. Çok zayıf bir somya, sünger yatak ve yorgan. Ben üşüyorum. Duvarda gümüşhane dağlık bölgelerinden birinin yer aldığı bir fotoğraf karesi. O geçe yazmıştım bu şiiri.