Gözyaşınla kurak gönlüme
Bir gül bahçesi donattın.
Sular gibi sebil ettin canımı
Unuttum kendimi
Yok, ettin ihtiraslarımı
Yadigâr bıraktın ruhuma
Demet, demet sevginin ölümsüzlüğü.
Adadım kendimi
En derin dualar ve en içten niyazlarla
Ufukların aydınlık muştusuyla dolu mor zamanlarına
Kucak açtım, seninle gelecek sevgi ve ızdıraplara
Yetti her şeyin, ağlaya, ağlaya gülen
Güle, güle ağlayana
Çelenk, çelenk sevgi ördüm
Gönül bahçesinin çiçeklerinden
Kadeh, kadeh testi, testi can sebil ettim
Canıma, can pınarından.
Muhabbetine kavuşan bu gönül
Nasibini alırsa şu gülüşünden
İstemez dünya evinin varlığından şanından.
Hüseyin KOÇ
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder